Checklista "Dobre praktyki w feedbacku"

Konstruktywny feedback to dar. Użyj tej checklisty, aby upewnić się, że Twoja informacja zwrotna jest wartościowa, motywująca i wspierająca rozwój mentee.

Przed rozmową:
  • Zbierz konkretne przykłady: Unikaj ogólników. Odwołuj się do konkretnych sytuacji i zachowań, a nie do cech osobowości.
  • Określ cel feedbacku: Co chcesz osiągnąć? Jaka zmiana w zachowaniu mentee byłaby pożądana?
  • Sprawdź swoje intencje: Upewnij się, że Twoim celem jest pomoc i wsparcie, a nie krytyka czy udowodnienie racji.
  • Wybierz odpowiedni czas i miejsce: Zapewnij prywatność i wystarczającą ilość czasu na spokojną rozmowę.
W trakcie rozmowy:
  • Zacznij od pytania o zgodę: "Czy to dobry moment, abyśmy porozmawiali o...?" / "Czy jesteś otwarty/a na informację zwrotną na temat...?".
  • Stosuj model SBI (Situation-Behavior-Impact): Opisz Sytuację, konkretne Zachowanie i jego Wpływ na Ciebie/zespół/projekt.
  • Mów w pierwszej osobie ("Komunikat Ja"): Zamiast "Zawsze się spóźniasz", powiedz "Kiedy spóźniłeś się na spotkanie, poczułem, że mój czas nie jest szanowany".
  • Oddziel fakty od interpretacji: Przedstaw to, co zaobserwowałeś, a następnie zapytaj o perspektywę mentee ("Zauważyłem, że... Jak to wygląda z Twojej strony?").
  • Skup się na przyszłości: Po omówieniu przeszłości, skoncentrujcie się na tym, co można zrobić inaczej w przyszłości.
  • Słuchaj aktywnie: Daj mentee przestrzeń na odpowiedź. Zadawaj pytania, aby upewnić się, że dobrze go rozumiesz.
  • Zakończ pozytywnym akcentem: Podkreśl mocne strony mentee i wyraź wiarę w jego/jej zdolność do rozwoju.
Po rozmowie:
  • Zaplanujcie kolejne kroki: Wspólnie ustalcie, co mentee może zrobić w związku z otrzymanym feedbackiem.
  • Zaoferuj wsparcie: "Jak mogę Ci pomóc w realizacji tego planu?".
  • Sprawdź efekty: Wróć do tematu na kolejnym spotkaniu, aby zobaczyć, jakie postępy poczynił mentee.

Bank 50 "pytań otwarcia"

Użyj tych pytań, aby lepiej poznać mentee, zrozumieć jego motywacje i zdiagnozować potrzeby. Wybierz te, które najlepiej pasują do kontekstu rozmowy.

Pytania na rozpoczęcie i budowanie relacji
  1. Co Cię sprowadza do mentoringu?
  2. Gdybyś miał/a opisać swoją dotychczasową karierę w trzech słowach, jakie by one były?
  3. Jaka jest najcenniejsza lekcja, jakiej nauczyłeś/aś się w ostatnim roku?
  4. Co robisz, żeby się zrelaksować i naładować baterie?
  5. Z jakiego osiągnięcia (zawodowego lub prywatnego) jesteś najbardziej dumny/a?
  6. Co daje Ci najwięcej energii w pracy?
  7. A co najbardziej Cię tej energii pozbawia?
  8. Jak wygląda Twój idealny dzień w pracy?
  9. Gdybyś nie musiał/a pracować, czym byś się zajął/zajęła?
  10. Kto jest dla Ciebie największą inspiracją i dlaczego?
Pytania o cele i aspiracje
  1. Gdzie widzisz siebie za 5 lat?
  2. Jak wygląda dla Ciebie sukces?
  3. Jaki jest Twój największy cel zawodowy na ten rok?
  4. Co musiałoby się stać, abyś uznał/a ten proces mentoringowy za udany?
  5. Jaka jest jedna rzecz, którą chciałbyś/chciałabyś zmienić w swoim życiu zawodowym?
  6. Jakie nowe umiejętności chciałbyś/chciałabyś zdobyć?
  7. Jaki wpływ chciałbyś/chciałabyś wywierać na swoje otoczenie/firmę?
  8. Co stoi na przeszkodzie w realizacji Twoich celów?
  9. Czego najbardziej się obawiasz w kontekście swojej kariery?
  10. Gdybyś miał/a nieograniczone zasoby, jaki projekt byś zrealizował/a?
Pytania o mocne strony i zasoby
  1. W jakich sytuacjach czujesz się najbardziej kompetentny/a?
  2. Jakie są Twoje trzy największe talenty?
  3. Za co chwalą Cię inni?
  4. Jakie zadania wykonujesz z łatwością, podczas gdy dla innych są one trudne?
  5. Opowiedz o sytuacji, w której udało Ci się rozwiązać trudny problem.
  6. Jakie masz nawyki, które wspierają Twój rozwój?
  7. Kto w Twoim otoczeniu może Cię wspierać?
  8. Z jakich swoich dotychczasowych doświadczeń możesz czerpać?
  9. Co wiesz na pewno o sobie?
  10. Jak dbasz o swój rozwój?
Pytania o wyzwania i obszary do rozwoju
  1. Z jakim wyzwaniem mierzysz się obecnie?
  2. Jaka umiejętność, gdybyś ją opanował/a, miałaby największy wpływ na Twoją karierę?
  3. W jakich sytuacjach tracisz pewność siebie?
  4. Jaki feedback najczęściej otrzymujesz?
  5. Co odkładasz na później?
  6. Czego chciałbyś/chciałabyś się oduczyć?
  7. Gdybyś mógł/mogła cofnąć czas, jaką decyzję zawodową podjąłbyś/podjęłabyś inaczej?
  8. Jak radzisz sobie z porażką lub krytyką?
  9. Co Cię frustruje w Twojej obecnej roli?
  10. Jaka jest najtrudniejsza rozmowa, którą musisz przeprowadzić?
Pytania pogłębiające i refleksyjne
  1. Co to dla Ciebie znaczy?
  2. Jakie widzisz inne możliwości?
  3. Co by się stało, gdybyś nic nie zrobił/a w tej sprawie?
  4. Jaki mały krok możesz zrobić już jutro?
  5. Czego potrzebujesz, aby pójść do przodu?
  6. Jakie założenia przyjmujesz w tej sytuacji?
  7. Jak wyglądałaby ta sytuacja z perspektywy innej osoby?
  8. Co podpowiada Ci intuicja?
  9. Czego nauczyła Cię ta sytuacja?
  10. O co jeszcze nie zapytałem/am, a co jest ważne?

Szablon agendy pierwszego spotkania

Pierwsze spotkanie jest kluczowe dla zbudowania relacji i nadania tonu całej współpracy. Poniższa agenda pomoże Ci w jego uporządkowaniu.

1. Przełamanie lodów i wzajemne poznanie się (ok. 15 min)
  • Przedstawienie się (ścieżka kariery, zainteresowania, co Cię inspiruje).
  • Podzielenie się swoimi oczekiwaniami wobec procesu mentoringu.
2. Omówienie roli mentora i mentee (ok. 10 min)
  • Co mentor może zaoferować? Czym jest, a czym nie jest mentoring?
  • Jaka jest rola i odpowiedzialność mentee?
3. Wstępna diagnoza potrzeb i celów mentee (ok. 25 min)
  • Gdzie jesteś teraz? Jakie są Twoje największe wyzwania?
  • Gdzie chcesz być za 6-12 miesięcy? Co chcesz osiągnąć?
  • Wspólne zdefiniowanie 1-3 głównych celów na proces mentoringowy.
4. Ustalenie zasad współpracy (Kontrakt) (ok. 15 min)
  • Omówienie i akceptacja kontraktu (poufność, częstotliwość, forma spotkań).
  • Ustalenie preferowanych form komunikacji między spotkaniami.
5. Podsumowanie i plan na kolejne spotkanie (ok. 5 min)
  • Podsumowanie kluczowych ustaleń.
  • Ustalenie terminu i tematu kolejnego spotkania.

Szablon "Kontraktu mentoringowego"

Kontrakt mentoringowy to umowa między mentorem a mentee, która formalizuje ich współpracę i ustala wspólne oczekiwania. Skorzystaj z poniższego szablonu jako punktu wyjścia.

1. Cele i oczekiwane rezultaty
  • Główny cel współpracy (np. rozwój kompetencji liderskich, przygotowanie do nowej roli).
  • Kluczowe obszary do rozwoju dla mentee.
  • Mierzalne wskaźniki sukcesu (po czym poznamy, że cel został osiągnięty?).
2. Zasady współpracy
  • Poufność: Wszystkie rozmowy są poufne i pozostają między mentorem a mentee.
  • Szczerość i otwartość: Zobowiązujemy się do otwartej komunikacji i konstruktywnego feedbacku.
  • Zaangażowanie: Obie strony zobowiązują się do aktywnego udziału i przygotowania do spotkań.
  • Odpowiedzialność: Mentee jest odpowiedzialny za swój rozwój, a mentor za wspieranie tego procesu.
3. Logistyka spotkań
  • Częstotliwość: Spotkania będą odbywać się (np. raz na dwa tygodnie, raz w miesiącu).
  • Czas trwania: Każde spotkanie potrwa (np. 60-90 minut).
  • Forma: Spotkania będą (np. online, na żywo, hybrydowo).
  • Odwoływanie spotkań: Spotkanie należy odwołać z co najmniej 24-godzinnym wyprzedzeniem.
  • Czas trwania procesu: Współpraca jest zaplanowana na okres (np. 6 miesięcy).

Teoria Belbina w codziennej współpracy

Spotykasz w swoim zespole osoby, które wydają się wiecznie krytykować nowe rozwiązania? A może denerwują cię ludzie, którzy spędzają zbyt dużo czasu „na kawie”? Wreszcie – masz dość kogoś, kto wydaje polecenia innym, a sam bywa leniwy i nie ma żadnych oryginalnych pomysłów. Czas nabrać nowej perspektywy, ich zachowanie może być bowiem kluczem, do sukcesu waszego wspólnego projektu.

Pierwszy raz usłyszałem o Teorii Ról w Zespole od osoby, która była świeżo po praktycznych warsztatach z jej zastosowania w grupie. Na zajęciach dowiedziała się, że cechuje ją osobowość Ewaluatora – doskonale ocenia szanse na powodzenie nowego rozwiązania, wyłapuje jego słabe punkty, jest osobą praktyczną. O tym wszystkim mówiła z wielkim entuzjazmem. Dlaczego?
Bo w końcu okazało się, że nie jest tylko wiecznie krytykującą i narzekającą osobą, a współpracownicy nagle zrozumieli, że jej uwagi nie są personalne, a wkład do projektu, który ma do zaoferowania, jest bardzo cenny. Od tego momentu koledzy przestali ją traktować jak wroga, a człowieka od zadań specjalnych.

Według teorii, którą stworzył Meredith Belbin, wyróżniamy dziewięć typów ról w zespole.
Ich znajomość pozwala przede wszystkim na lepszą komunikację w grupie – znając swoje możliwości, kompetencje i usposobienie, wiemy, czego możemy od siebie nawzajem oczekiwać i z jakim problemem do kogo się zwrócić. Pomaga to również sprawniej się porozumiewać, bowiem prawidłowa klasyfikacja pozwala na formułowanie komunikatów dopasowanych do osobowości.

Diagnoza tego, jakie kompetencje mają nasi współpracownicy, jest niezwykle pomocna, gdy mamy zbudować zespół, który zajmie się nowym projektem. Badania Belbina dowiodły bowiem, że zespół, który zbudowany jest z osób o możliwie najbardziej różnorodnych kompetencjach, najefektywniej pracuje. W naturalny sposób informacje te przydają się również, gdy poszukujemy jednej lub kilku osób do włączenia w już istniejący projekt. Wreszcie, gdy prace utknęły w martwym punkcie, warto zastanowić się, czy nie brakuje nam kogoś o bardzo specyficznych kompetencjach.

Role zespołowe, które wyselekcjonowano na drodze badań, to:

Kreator

Jak sama nazwa wskazuje, Kreator to osoba, która wpada na innowacyjne pomysły. Zwykle jest to jedna z najbardziej inteligentnych osób w zespole. Fakt, że ma błyskotliwy pomysł, nie oznacza jednak od razu, że wie, jak go zrealizować. Niektórzy Kreatorzy mają tak wiele pomysłów, że mogą wydawać się chaotyczni.

Ewaluator

O tym typie kompetencji już wspominaliśmy. To osoba, która jest w stanie racjonalnie ocenić czy pomysł Kreatora można wdrożyć. Przez postronne osoby Ewaluator może być wzięty za osobę szorstką i niemiłą.

Koordynator

Jeżeli Ewaluator uzna, że pomysł Kreatora ma szanse na powodzenie, do gry wkracza Koordynator. To osoba, która świetnie zna kompetencje współpracowników i potrafi najlepiej przydzielić im zadania tak, aby w pełni wykorzystać ich potencjał. Ta osoba może być czasem postrzegana jako ktoś leniwy, ponieważ „wydaje tylko polecania”.

Implementer

Implementer to z kolei ktoś, kto konsekwentnie wdraża pomysł niezależnie od tego, czym mu się to podoba, czy nie. To osoba, która doskonale zdaje sobie sprawę, na jakim etapie jest projekt i co należy po kolei robić. Jeżeli w zespole pojawił się chaos informacyjny, należy zwrócić się właśnie do tej osoby.  Konsekwencja i swojego rodzaju „klapki na oczach” powodują niekiedy, że osoba ta jest mało elastyczna.

Perfekcjonista

Tej roli nie trzeba specjalnie tłumaczyć. Perfekcjonista czuwa nad jakością wykonywanego zadania, dba o terminy, szczegóły, kruczki prawne. Przez otoczenie może być postrzegany jako pedant.

Lokomotywa

Rolę lokomotywy można określić, jako „zagrzewanie do boju”. To ktoś, kto cechuje się dużą charyzmą, autorytetem i potrafi zmobilizować zespół do działania. Lokomotywa jest otwarta i towarzyska, ale jeżeli coś nie idzie po jej myśli, bywa również choleryczna.

Dusza zespołu

Tutaj również sporo można wywnioskować z nazwy roli. Ktoś taki jest potrzebny w każdym większym zespole. To właśnie Duszę można najczęściej przyłapać na kawie. Jest ona jednak niezbędna do zachowywania dobrej atmosfery i zapobiegania konfliktom. Osoba ta często jest uległa i niezdecydowana.

Poszukiwacz źródeł

To ktoś, kto najczęściej komunikuje się poza zespołem. Znajduje potrzebne informacje, środki, a nawet nowych członków zespołu. Wnosi do grupy świeże informacje. Zwykle jest to osoba lubiana, ale dla niektórych zbyt bezpośrednia i entuzjastyczna.

Specjalista

Jak sama nazwa wskazuje, specjalista to ekspert, który dzięki swojemu doświadczeniu pomoże zrealizować projekt. Niestety, nawet specjaliści się mylą. Udając się po ekspertyzę, miej na uwadze, że często są również nieco zarozumiali.

Dziewięć typów osobowości nie oznacza, że w każdym zespole musi być co najmniej dziewięć osób, by działał najbardziej efektywnie. Po zapoznaniu się z rolami, łatwo zauważyć, że niektóre z nich mogą realizować się w jednej osobie. Ewaluator może być również Specjalistą; Lokomotywa może być również Koordynatorem. Co więcej, nie wszystkie zadania wymagają wszystkich kompetencji. Ich znajomość jest jednak kluczowa, gdy zespół nie realizuje celu w oczekiwany sposób.

Postaraj się zastanowić, jakie role pełnią poszczególne osoby w twojej grupie. Dzięki temu będziesz wiedział, na jakim etapie realizowania projektu kluczowa jest ich rola. Jeżeli wasz projekt utknął w martwym miejscu, być może potrzebujecie zmiany kursu – wtedy przyda się Kreator.
A może po prostu spadła wasza motywacja? Wtedy niezbędna będzie Lokomotywa.
Jeżeli w zespole dochodzi do tarć, potrzebujecie Duszy towarzystwa, czyli kogoś, kto będzie swoistym buforem.

?
?
Zapoznałem/łam się i akceptuję politykę prywatności. *

O autorze:
Marcin Godula

Marcin to doświadczony lider z ponad 20-letnim stażem w branży IT i edukacji technologicznej. Jako Prezes Zarządu Effective IT Trainings (EITT), koncentruje się na kształtowaniu strategii rozwoju firmy, analizie trendów edukacyjnych w IT oraz budowaniu innowacyjnych programów szkoleniowych. Jego wizjonerskie podejście i głębokie zrozumienie dynamiki rynku IT są kluczowe dla pozycjonowania EITT jako lidera w branży szkoleń technologicznych.

W swojej pracy Marcin kieruje się wartościami takimi jak innowacyjność, jakość kształcenia i zorientowanie na potrzeby rynku. Jego podejście do zarządzania opiera się na ciągłym doskonaleniu procesów edukacyjnych i adaptacji do zmieniających się wymagań branży IT. Jest znany z umiejętności łączenia praktycznej wiedzy technicznej z efektywnymi metodami nauczania.

Marcin szczególnie interesuje się obszarem sztucznej inteligencji, automatyzacji procesów biznesowych oraz cyberbezpieczeństwa w kontekście edukacji IT. Skupia się na rozwijaniu programów szkoleniowych, które nie tylko odpowiadają na bieżące potrzeby rynku, ale także przygotowują specjalistów na przyszłe wyzwania technologiczne.

Aktywnie angażuje się w rozwój branży edukacji IT, nieustannie śledząc najnowsze trendy i innowacje w technologii. Wierzy, że kluczem do sukcesu w dynamicznym świecie technologii jest ciągłe uczenie się i adaptacja do nowych trendów, co odzwierciedla w strategii rozwoju EITT.